Główne założenia diety bezhistaminowej
Dieta bezhistaminowa należy do diet eliminacyjnych – jej głównym założeniem jest czasowe wykluczenie z jadłospisu produktów zawierających dużą ilość histaminy lub wywołujących jej nadmierne uwalnianie w organizmie. Taki protokół żywieniowy odciąża układ pokarmowy i immunologiczny osoby z nadwrażliwością na histaminę, co przekłada się na zmniejszenie nasilenia objawów. Ważne jest zastąpienie wykluczonych pokarmów innymi, bezpiecznymi zamiennikami, aby dieta pozostała zbilansowana pomimo ograniczeń.
Histamina jest naturalnie występującą aminą biogenną pełniącą ważne funkcje w ciele człowieka (m.in. reguluje napięcie naczyń krwionośnych, rytm snu oraz uczestniczy w reakcjach odpornościowych). U zdrowych osób za rozkład nadmiaru histaminy odpowiada enzym DAO, jednak przy jego braku lub niedoborze nawet typowe porcje bogatohistaminowych posiłków mogą wywoływać dolegliwości. Z tego względu podstawowym założeniem diety bezhistaminowej jest maksymalne ograniczenie zewnętrznych źródeł histaminy, co daje organizmowi szansę na powrót do równowagi.
Bardzo istotna zasada tej diety to wybieranie żywności świeżej, jak najmniej przetworzonej i odpowiednio przechowywanej, a także unikanie dań odgrzewanych wielokrotnie oraz produktów z długim terminem ważności czy przechowywanych poza lodówką. Najlepiej gotować potrawy tuż przed spożyciem, a nadmiar porcji od razu zamrażać – zapobiegnie to namnażaniu histaminy podczas przechowywania. Ponadto warto czytać etykiety i uważać na dodatki do żywności (np. konserwanty, ekstrakty drożdżowe), które również mogą nasilać nietolerancję. Dieta bezhistaminowa najczęściej ma charakter czasowy – stosuje się ją przez kilka tygodni jako próbę eliminacji objawów. Gdy nastąpi poprawa, niektóre wykluczone produkty można stopniowo włączać z powrotem do jadłospisu, aby sprawdzić tolerancję. Wszystkie zmiany najlepiej konsultować z lekarzem lub dietetykiem, aby postępowanie było bezpieczne i dostosowane do indywidualnych potrzeb.